Ata Rangi Pinot Noir 2009

Czerwone wytrawne wino; aromat zgniecionych płatków róży, czerwonych owoców i czereśni miesza się zapachami korzennych przypraw. W ustach przeważają smaki ciemnych owoców i głębokie, korzenne smaki. Drobne, prawie kredowe taniny, długi, wyrazisty finisz.

Wino otwiera się powoli w miarę ogrzewania (najlepiej podawać w temperaturze 16-18°C), dobrze jest przelać je do karafki na godzinę czy dwie przed podaniem. Winogrona były ręcznie zbierane i sortowane, owoce z różnych kwater fermentowały oddzielnie. Wino dojrzewało przez rok w beczkach z francuskiej dębiny (25% beczek było nowych).

 

 

RECENZJE

„Jeśli miałabym sklasyfikować winiarnie według osiągnięć, a nie alfabetycznie, Ata Rangi nadal byłoby na czele. A królem Ata Rangi jest pinot noir” – Joelle Thomson, New Zealand Top 10 Wineries.

 „Rocznik 2009 jest kolejnym olśniewającym winem. Będziecie mieć kłopot, żeby znaleźć lepszej jakości pinot noir poza Burgundią” – Good Australian Wine Guide 2011

„Drogie, owszem, ale to nowozelandzka gwiazda warta każdego wydanego centa” – Sunday Stars Times.

WAIRARAPA
Po maorysku – lśniące wody. Region winiarski na południowym skraju nowozelandzkie Wyspy Północnej, czasem nazywany Martinborough (de facto – podregion), od głównego miasta w regionie, uważanego za najlepsze miejsce w Nowej Zelandii do uprawy pinot noir, o bardzo zbliżonych warunkach klimatycznych i glebowych do Burgundii. Chłodny klimat i długie suche lato sprzyjają powolnemu dojrzewaniu winogron. Plony są niskie, ale owoce osiągają bardzo intensywny smak i zapach. Poza doskonałymi pinotami w Wairarapa powstają bardzo dobre białe wina chardonnay, riesling, sauvignon blanc i aromatyczny gewurztraminer.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PINOT NOIR
Odmiana czerwonych winogron odnotowana w przekazach historycznych wcześniej niż jakakolwiek inna z powodu, lub dzięki, skłonności do mutowania w inne blisko związane odmiany (pinot gris, pinot meunier i pinot blanc). O skłonności pinot noir do mutacji świadczy wielka liczba klonów (tylko we Francji zidentyfikowano ich 46), których wybór ma głęboki wpływ na jakość i styl wina. Przyrodzony urok wielkiego pinot noir oraz dobra reputacja (i fortuna), którą można było zdobyć z powodzeniem uprawiając winorośl i robiąc z niej wino, skłoniła zarówno Stary Świat, poza Francją, jak i Nowy Świat do sadzenia pinot noir. Wczesne próby w Kalifornii i Australii były tak samo katastrofalne: wybrano o wiele za ciepłe miejsca. Stopniowo stawało się oczywiste, że jest ograniczona liczba regionów, w których pinot noir może dawać dobre wino – jednym z nich jest Tasmania, ale najlepsze wina powstają w Nowej Zelandii. – Od dawna uważam, że Nowa Zelandia może wyprzedzić wszystkich rywali Burgundii i nie widzę powodu, żeby zmienić zdanie – pisze James Halliday. W Wairarapa, Marlborough, Waipara i Waiheke Island powstają najlepsze pinoty – w każdym regionie w innym stylu, a także wina musujące, w których pinot noir odgrywa kluczową rolę.

 

 

ATA RANGI
Nazwa znaczy „nowy początek” lub „niebo o brzasku”. Założona 30 lat temu przez Clive Patona, jego żonę Phyll i siostrę Alison w regionie Wairarapa/Martinborough na nowozelanadzkiej Wyspie Północnej ma 35 ha własnych winnic. Clive, który znał juz wczesniej te ziemie, postawił przede wszystkim na odmiany czerwone: pinot noir, shiraz, cabernet sauvignon i merlot. I od początku chciał robić wina najwyższej klasy. A początki były trudne. Pomiędzy rzędami winorośli Patonowie uprawiali dynie i czosnek, sprzedawane w pobliskim Wellington – tak zarabiali na rozwój winiarni. A później... „Kiedy pytam winiarzy o najlepszych producentów w Nowej Zelandii, zawsze pada jedna nazwa – Ata Rangi” – pisał krytyk z e-Robert Parker.com. Wytwórnia otrzymała tytuł „Tiparunga Teutei o Aotearoa”, co po maorysku oznacza „Grand Cru Nowej Zelandii”. Pinoty z Ata Ranga trzykrotnie zdobyły nagrodę Bouchard-Finlaysona dla najlepszego pinot noir na International Wine and Spirit Competition w Londonie.